Tot de laatste dag verwachte ik dat er iemand binnen zou lopen met de mededeling: ‘Mevrouw, u bent verkeerd hier. We verwachten u bij de bijeenkomst voor eigenwijze dertigers ’
Ja, dat wel. Maar chronisch progressief ziek ….nou…. Maar goed, ik heb me gedreven gestort in revalidatie en toen kwam het einde inzicht. Toch wel raar…. Zeg gewoon eng, dat ik het zelf moest gaan doen. Het is bijna alsof ik opnieuw het ouderlijk huis ga verlaten.
Toen was het ‘zorg goed voor je zelf, wees voorzichtig, veel plezier en kom af en toe weer even naar huis’. Nu is het niet veel anders:
- ‘Zorg goed voor je zelf’ of beter gezegd, luister goed naar je lichaam.
- ‘Wees voorzichtig’ is toch echt, ga niet kosten wat het kost op je naaldhakken op stap.
- ‘Veel plezier’ dus kom eens van die bank af.
Maar als het even kan wil ik niet terug naar ‘huis’, lees revalidatie.
Hoe fijn het ook was en hoeveel ik ook gegroeid ben, zo spannend vind ik het mijn nieuwe leven vorm te geven.
Genoeg dromen, nu nog waarmaken.
Comments